ಮನವೇ ಪ್ರಕೃತಿ..
ಆಗಸವೇ ನಿರೀಕ್ಷೆ...
ಭಾವವೇ ಸಾಗರ
ಕನಸಿನ ತೀರದಲ್ಲೇ
ಆಸೆಗಳ
ಮರಳ ಗೂಡು...
ಕಲ್ಪನೆಗಳೇ
ಆಗಾಗ ಮೂಡುವ
ಅಲೆಗಳಂತೆ....
ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿ ಇದ್ದರೆ...
ಮನದ ಪ್ರಕೃತಿ
ನಗುತಲೇ ಇದ್ದರೆ...
ಆಸೆಗಳ ಮರಳ ಗೂಡು
ಹಾಗೇ ಉಳಿಯಬಹುದು
ಎಂದಿಗೂ ಅಳಿಯದ
ನೆನಪಿನ ಕೃತಿಯಾಗಿ...
ಅಕಸ್ಮಾತ್...
ಮನದ ಪ್ರಕೃತಿ ಮುನಿದು....
ಭಾವಗಳ ಸಾಗರ
ಹುಚ್ಚಾಗಿ ಕುಣಿದು...
ಕಲ್ಪನೆಗಳ ಸುನಾಮಿ ಅಲೆಗಳು..
ಭೋರ್ಗರೆದು ಅಪ್ಪಳಿಸಿದರೆ...
ಆಸೆಗಳ ಮರಳ ಗೂಡು
ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗಬಹುದು...
ಅಳಿದು ಹೋಗಿ
ಕಾಡಬಹುದು..
ಕೇವಲ ನೆನಪಾಗಿ... !
ಕೊನೆಗೆ ....
ಉಳಿಯುವುದು...
ಆಗಸವೆಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮಾತ್ರ...
ಆಗಸ ಎಂದಿಗೂ ಅಳಿಯದ ಅಚ್ಚರಿ...
ಮತ್ತೆ ಮರಳ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಬೇಕೆ... ?
ಪ್ರಕೃತಿ ಸಿದ್ಧಳಾಗುವ ವರೆಗೂ ಕಾಯಬೇಕು ...
ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ...
ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಆಗಸವನ್ನೇ ನೋಡಬೇಕು..
ಕೇವಲ ನೆನಪಿಗಾಗಿ..
Tuesday, February 09, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)